Psycholog szkolny

1. Budowanie bezpiecznej więzi

Dlaczego to ważne:
Silna więź z rodzicem daje dziecku poczucie bezpieczeństwa i zaufania, które są fundamentem rozwoju emocjonalnego.

Przykład z życia:
Mama 8 letniego Antka codziennie po pracy spędza 20 minut tylko z nim – bez telefonu i obowiązków. W tym czasie czytają, rozmawiają o dniu, czasem po prostu się przytulają. Dzięki temu chłopiec czuje, że jest dla niej ważny, a jego emocje mają znaczenie.

Ćwiczenie:
„Kwadrans bliskości” – codziennie poświęć minimum 15 minut tylko na bycie z dzieckiem. Pozwól, aby to ono wybrało aktywność: czytanie, rysowanie, budowanie z klocków. Ważna jest pełna uwaga rodzica.

2. Nazywanie i akceptowanie uczuć

Dlaczego to ważne:
Dziecko, które potrafi rozpoznać i nazwać swoje emocje, łatwiej je wyraża w konstruktywny sposób.

Przykład z życia:
Siedmioletnia Lena złości się, bo nie może obejrzeć bajki. Tata mówi: „Widzę, że jesteś rozczarowana i zła, że musimy wyłączyć telewizor. To normalne uczucie. Chodź, pomyślmy, co możemy teraz zrobić”.

Ćwiczenie:
„Mapa emocji” – na kartce narysujcie twarz i podpiszcie różne emocje: radość, złość, smutek, strach. Dziecko może kolorować twarz w odpowiednich barwach, a potem wspólnie rozmawiacie, kiedy ostatnio czuło się w ten sposób.

3. Modelowanie radzenia sobie ze stresem

Dlaczego to ważne:
Dzieci uczą się głównie przez obserwację. Widząc, jak rodzic reaguje na trudności, uczą się zdrowych strategii.

Przykład z życia:
Kiedy mama Jasia czuje złość, zamiast krzyczeć, mówi: „Jestem teraz zdenerwowana, potrzebuję głęboko oddychać, żeby się uspokoić”. Jaś z czasem zaczyna naśladować jej sposób radzenia sobie z napięciem.

Ćwiczenie:
„Balon oddechu” – wspólnie udawajcie, że wdychacie powietrze, nadmuchując wielki balon (głęboki wdech nosem), a potem powoli wypuszczacie je ustami. To prosta technika wyciszania.

4. Wzmacnianie poczucia własnej wartości

Dlaczego to ważne:
Docenianie wysiłku, a nie tylko efektu, uczy dziecko wytrwałości i wiary w siebie.

Przykład z życia:
Dziewięcioletnia Hania przyniosła z testu ocenę 4. Mama mówi: „Widzę, że dużo się uczyłaś i rozwiązałaś większość zadań. Jestem dumna z twojego wysiłku”.

Ćwiczenie:
„Słoik sukcesów” – przygotujcie słoik, do którego codziennie wrzucacie karteczki z opisem rzeczy, z których dziecko (i rodzic) jest dumne. Na koniec tygodnia czytacie je razem.

5. Wspólne rozwiązywanie problemów

Dlaczego to ważne:
Dziecko uczy się, że trudne sytuacje można omawiać i szukać rozwiązań, zamiast je tłumić.

Przykład z życia:
Gdy ośmioletni Kuba pokłócił się z kolegą, mama nie narzucała gotowego rozwiązania. Zapytała: „Co chciałbyś powiedzieć koledze? Jak możemy to naprawić?”. Kuba wymyślił, że przeprosi i zaproponuje wspólną zabawę.

Ćwiczenie:
„Burza pomysłów” – podczas trudnej sytuacji wypisujcie razem różne sposoby jej rozwiązania, nawet te nietypowe. Potem wybieracie najlepszy.

Podsumowanie

Codzienne, drobne gesty – uważne słuchanie, wspólne nazywanie uczuć, okazywanie akceptacji – mają ogromną moc w kształtowaniu odporności emocjonalnej dziecka. Nie chodzi o to, by chronić je przed wszystkimi trudnościami, ale by być obok i pokazywać, że emocje są naturalną częścią życia, a radzenia sobie z nimi można się nauczyć.

Takie wsparcie buduje w dziecku poczucie bezpieczeństwa, pewność siebie i umiejętność tworzenia zdrowych relacji w przyszłości.